کد مطلب:314670 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:206

حضرت فاطمه زهرا
محمود بن لبید گوید: پس از رحلت رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) حضرت فاطمه زهرا (صلوات الله علیها) بر سر قبور شهدا می آمد. روزی به زیارت قبر حمزه سیدالشهدا رفته بودم؛ حضرت فاطمه (صلوات الله علیها) را در آنجا یافتم كه در حال گریستن بود. من ایستادم تا حضرتش آرام شد... آنگاه عرض كردم: بانوی من، می خواهم درباره مسئله ای از شما بپرسم كه مدتهاست در سینه ام نگاه داشته ام.



[ صفحه 116]



فرمود: بپرس. عرض كردم: آیا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بر امامت علی (علیه السلام) تصریح فرمودند؟ حضرت فرمودند: وا عجباه، انسیتم یوم غدیر خم؟ آیا روز غدیر خم را فراموش كردید؟

سپس حضرت صدیقه طاهره در ضمن سخنانش فرمود: به خدا قسم اگر حق را نزد اهلش می گذاشتند، و از خاندان پیامبر خدا پیروی می كردند، هرگز دو نفر یافت نمی شد كه درباره خدای تعالی (و اصل توحید) با هم اختلاف كند، و حق را نسل به نسل، به ارث می گذاشتند، تا اینكه قائم ما [نهمین امام از نسل امام حسین علیه السلام] قیام كند. اما كسی را مقدم داشتند كه خدایش مؤخر داشت و كسی را مؤخر داشتند كه خدایش مقدم نمود... وای بر آنها، آیا كلام الهی را نشنیدند كه فرمود: «پروردگارت، هر كه را بخواهد، می آفریند. و هر كه را بخواهد، (به امامت و نبوت) بر می گزیند. (در این گزینش)، آنان حق انتخاب ندارند.».

آری، شنیدند. و اما آنان چنان هستند كه خدای سبحان فرمود: «آنان (نابینایان)، دیدگان كور نیست بلكه دلهایشان كه درون سینه ها است، كور است و (كوردلانند)». هیهات، آرزوهایشان را در دنیا گسترش دادند، و مرگ خود را فراموش كردند، پس از حق دور شدند، و اعمالشان گم شد. (كفایة الاثر، ابن خزار قمی، ص 198 - 200).

باید توجه داشت كه این گفتگو، تنها چند ماه پس از واقعه غدیر، انجام شده است.